Przybądź Duchu Święty,
spuść
z niebiosów wzięty,
Światła Twego strumień. Przyjdź Ojcze ubogich,
Dawco darów mnogich, przyjdź Światłości sumień.
O najmilszy z Gości, słodka serc radości,
Słodkie orzeźwienie. W pracy Tyś ochłodą
W skwarze żywą wodą, w płaczu utulenie.
Światłości najświętsza, serc wierzących wnętrza
Podaj Twej potędze! Bez Twojego tchnienia,
Cóż jest wśród stworzenia? Jeno cierń i nędza.
Obmyj, co nie święte, oschłym wlej zachętę,
Ulecz serca ranę! Nagnij, co jest harde,
Rozgrzej serca twarde, prowadź zabłąkane.
Daj Twoim wierzącym, w Tobie ufającym,
Siedmiorakie dary. Daj zasługę męstwa,
Daj wieniec zwycięstwa. Daj szczęście bez miary.
|
Różne
są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje
posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania,
lecz
ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim
zaś
objawia się Duch dla wspólnego dobra. Jednemu dany jest
przez
Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego
samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska
uzdrawiania przez tego samego Ducha, innemu dar czynienia
cudów,
innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar
języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia
języków.
Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak
chce.
(1 Kor 12, 4-11) |
Jezu Chryste, Panie,
Boże mój, niech Twój Duch zawsze będzie w moim
sercu, duszy, oświeca umysł i darzy zdrowiem ciało moje. Obdarzaj mnie
łaską i mocą, broń od złego i prowadź właściwą drogą.
|